Występowanie rozbieżności pomiędzy „Ja-realnym” a „Ja-idealnym  któ­rą w świetle piśmiennictwa można traktować jako wskaźnik nieprzystoso­wania oraz źródło napięcia i wewnętrznego niepokoju; rozbieżności w zakresie „Ja-realnego” – zróżnicowanie między emocjo­nalnym przeżywaniem „Ja” — poczuciem tożsamości, poziomem samoak­ceptacji a percepcją i oceną swojego postępowania. Brak integracji oraz rozbieżności pomiędzy jakby warstwami „Ja-realnego” nie pozwalają na ukształtowanie zwartego, dojrzałego poczucia tożsamości oraz adekwatnej samooceny (Kępiński 1977; Kubacka-Jasiecka 1965; Lazarus, Averiu 1972; Łukaszewski 1971;Rogers 1959,1966).