Punktem wyjścia dalszych rozważań jest obserwacja, że ludzie- także od pewnego wieku dzieci- porównują się z innymi osobami (por. Festinger 1954): porównania takie dotyczą różnych własności i aspektów zachowania się(np. jestem wyższy – niższy niż;…jestem ładniejsza – brzydsza niż;… lepiej- gorzej radzę sobie z matematyką niż;…moje cele życiowe są takie, a jej/jego zupełnie podobne lub inne), a układem odniesienia do porównań są zarówno osoby z najbliższego otoczenia, jak i postacie funkcjonujące w życiu społecznym, w literaturze, wreszcie ogólne kategorie społeczne (np. jestem dzieckiem, a on/ona osobą dorosłą; -jestem Polakiem a on/ona Amerykani­nem). Tak więc, w efekcie procesu porównań społecznych i kategoryzacji osób i zdarzeń społecznych (por. Tajlel, 1982;Tumer 1987) kształtuje się u ludzi poczucie przynależności do, a zarazem odmienności od, jakiejś grupy społecznej (w istocie do/od jakichś grup społecznych).