Ześlizg, podobnie zresztą jak opór jest najlepszą bronią narciarza ostrożnego. Można np. znaleźć pomiędzy paniami jeżdżącymi na nartach takie, którym w sztuce ześlizgów nie dorównaliby ani zawodnicy ani instruktorzy narciarstwa! Wykonać ześlizg, to znaczy pozwolić, by narty przemieszczały się poprzecznie względem linii spadku stoku. Jest to tym łatwiejsze im stok jest bardziej stromy i lepiej ubity. Tracimy czas, podobnie zresztą jak czynią to tysiące narciarzy starając się opanować sztukę ześlizgu na łagodnym lub nawet średnio nachylonym stoku. Oczywiście, że narciarz zdolny, a tym bardziej instruktor, potrafi wykonać ześlizg nawet na prawie płaskim stoku. Obserwując ich wydawać się nam może, że nic łatwiejszego niż ześlizg; tymczasem w rzeczywistości nie ma trudniejszej ewolucji na stoku o niewielkim nachyleniu i możemy stracić dziesiątki godzin bez osiągnięcia jakiegokolwiek efektu, ćwicząc na stoku niewłaściwie dobranym. Aby zapoczątkować ześlizg stosujemy różne sposoby. Wynajdźmy strome zbocze, może być to zresztą choćby duża mulda. Wybierzmy na niej pólko gładkie i dobrze ubite, po czym rozstawiwszy ręce i obróciwszy się nieco od stoku wbijmy wzdłuż linii spadku stoku jeden kijek powyżej, drugi poniżej tułowia. Podejdźmy schodkowaniem aż do miejsca, w którym narty znajdą się bardzo blisko kijka dostokowego, następnie przyjmując pozycję zjazdową i pewnie opierając się na kijkach rozluźnijmy stawy skokowe. W efekcie naszego działania powinniśmy poczuć jak narty tracą za krawędziowanie i ześlizgują się ku dołowi. Nic prostszego jak zatrzymać ten ruch w okolicach od stokowego kijka.