Kompromisu pomiędzy subiek­tywnymi dążeniami jednostki a obiektywnymi możliwościami i ogranicze­niami ich realizacji, prowadzącego do często nieracjonalnych czy niezrozu­miałych dla otoczenia form zachowania antyspołecznego.Uznanie określonego zachowania jako zaradczego, pełniącego funkcję zwalczania i obrony przed stresem wymaga spełnienia przezeń przynajmniej jednego z następujących warunków:  nastawienia na realne rozwiązanie problemu oraz osiągnięcie, choćby w pewnej mierze założonego celu; nastawienie na redukcję występującego napięcia i realnego obniżenia jego poziomu. W tym miejscu należy przypomnieć, że wszelkie formy wystę­pującego zachowania – również obronne nastawione na regulację i kon­trolę przeżywanych emocji traktujemy za Lazarusem (1966) jako pełno­prawne sposoby zmagania się ze stresem.