Koncepcję traktującą nasilenie młodzieżo­wych zachowań agresywnych (w szeroko rozumianym okresie dorastania) jako mniej lub bardziej udane próby zmagania, radze­nia sobie z trudnościami i problemami, zwłaszcza dotyczącymi własnego „Ja”. Zachowania agresywne jako procesy zmagania się z zagrożeniem bez­pieczeństwa „Ja” dążą do przywrócenia zachwianej równowagi – zaspokoje­nia potrzeb i dążeń w granicach dostępnych dla jednostki możliwości, w ok­reślonym środowisku, w konkretnym momencie życiowym. Ze względu na to, że w konkretnej sytuacji życiowej jednostka może być popychana przez różne, często sprzeczne ze sobą, dążenia i nie zawsze spójne oczekiwania środowiska obserwowane ostatecznie schematy zachowania agresywnego przedstawiają pewien sposób kompromisu.