Na stromych stokach nie powinniśmy mieć żadnych kłopotów z zapoczątkowaniem ześlizgu, lecz możemy je mieć przy próbach regulowania szybkości lub zatrzymania. Wykonując ześlizg utrzymujemy identyczną pozycję jak pod czas jazdy w skos stoku z jedyną różnicą, że głowa obrócona jest oczywiście w kierunku przemieszczania się nart (a więc niezgod nie z długą osią nart) czyli skierowana lekko od stoku. Spróbujmy w momencie przechod zenia z jazdy w skos stoku do ześlizgu rozłożyć ciężar ciała równomiernie na obydwie narty, wyczuwając zwiększony nacisk na pięty stóp. Dla zahamowania ześlizgu lub zatrzymania pochylmy lekko kolana do stoku jednocześnie wyprostowując nogi w stawie skokowym i przenosząc cały ciężar ciała na nogę od stokową ze szczególnym wyczuciem pracy pięty tej nogi. Powtarzajmy to ćwiczenie stokrotnie w trakcie zjazdów w skos stoku przy trawersowaniu stromych zboczy. Tylko pod tym warunkiem nabędziemy pewności w wykonywaniu ewolucji i będziemy mogli przejść do dalszych bardziej skomplikowanych ćwiczeń. Na stokach bardzo stromych i o bogatej rzeźbie, na których wykonanie skrętu stanowić dla nas może trudność nie do pokonania, obsuwamy się w ześlizgu hamującym, następnie przejedźmy kilka metrów oddzielających poszczególne muldy, upatrzmy sobie którąś z nich, wykonajmy na niej ześlizg hamujący, przejedźmy do następnej i od nowa. W ten sposób oswoimy się z trudnym terenem i być może w końcu znajdziemy odpowiednie miejsce dla wykonania skrętu. Aby zmienić kierunek jazdy na stromym stoku, wykonajmy zwrot w miejscu.
Jeżeli dzięki zbiegowi nieprzyjaznych okoliczności nie nauczyliśmy się jeszcze wykonywania zwrotu w miejscu, obserwując sposób wykonania u innych narciarzy obejrzyjmy rysunek, który lepiej niż jakikolwiek opis pokazuje sposób, w jaki zwrot ten powinien być wykonany.