Współcześnie, pomiędzy wykształconymi młodymi adeptami szkół narciarskich, którzy rozpoczęli karierę zawodniczą trzy czwarte napotyka na duże trudności spowodowane faktem, że jeżdżą na nartach tak, jak gdyby mieli obydwie nogi oparte na jednej desce. Człowiek jest stworzeniem dwunożnym, którego równowaga pionowa wytwarzana jest przez wspólne, lecz niezależne działanie nóg. Praktyka niwecząca je jest działaniem przeciwko naturze. Przyjęcie na nartach pozycji „układu”, utrzymywanego podczas większości wykonywanych skrętów jest niezbędnym atrybutem skuteczności jazdy. Tysiące corocznie publikowanych zdjęć pokazuje większość zawodników w pozycji „układu”. Ich pozycja jest skromniejsza i bardziej elegancka od prezentowanej przez przeciętnego narciarza. Różnica taka wynika z tego, że układ w wykonaniu przeciętnego narciarza jest mniej skuteczny i przez to musi dla zapewnienia podobnego efektu być przesadny. Wyprzedzenie, którego najelementarniejszą postacią jest skrętne ułożenie tułowia w kierunku skrętu przed jego rozpoczęciem, jest nowym podstawowym elementem aktualnej techniki narciarskiej. Wyprzedzenie jest ruchem narciarza odpowiadającym jego naturalnemu postępowaniu. Prawie wszystkie ruchy życia codziennego poprzedzane są podświadomym wyprzedzeniem, np. by zrobić krok najpierw przesuwamy tułów do przodu aż do utraty równowagi. Wyprzedzenie jest ruchem naturalnym dla narciarza, który jeździ na nartach z taką łatwością jak chodzi. Może być opanowane zrazu jako działanie świadome przez każdego, z czasem stanie się niewymuszone, nawet podświadome, wytwarzając ogromną swobodę jazdy.