Wiemy już, że przy rozpoczynaniu skrętu w momencie przejeżdżania wierzchołka muldy wykonanie ruchu skrętnego jest ułatwione, a jeśli dodatkowo utrzymamy narty równolegle, możemy zachować podczas trwania całej ewolucji wąską pozycję zjazdową zbliżając nartę wewnętrzną do zewnętrznej. Postarajmy się wyczuć rozłożenie ciężaru ciała na narty przejeżdżające kilka muld podczas wykonywania ześlizgu kończącego skręt. W przypadku popełnienia rażących błędów w pozycji polegających na nadmiernym obciążeniu pięt lub palców stopy utracimy równowagę, ale gdy po kilku próbach zauważymy, że w trakcie ześlizgu nogi elastycznie amortyzują nierówności stoku zrobimy następny krok na drodze do stania się dobrymi narciarzami. Atakujemy strome stoki opanowujemy równowagę. Jeśli osądzimy, że możemy już korzystać z wszelkiego rodzaju wyciągów i kolejek linowych, natkniemy się z pewnością w jakimś momencie zjazdu na stoki bardzo strome, które będziemy chcieli i musieli pokonać. Pozycja układu na stromych i oblodzonych stokach. Układ pozwala na powiększenie kąta za krawędziowania nart, jak również obciążenie:

• jadąc w skos stoku do stokowych krawędzi narty od stokowej, w skręcie wewnętrznej krawędzi narty zewnętrznej.
• Układ prowadzi do rozluźnienia mięśni bioder i pośladków, szczególnie jeśli jest na tyle głęboki, że linia działania sił ciężkości przebiega od środka ciężkości do krawędzi obciążonej narty poprzez stawy nogi obciążonej.