Począwszy od 1962 r. na trasach zjazdowych, gdzie rozgrywano mistrzostwa świata, pojawiły się połyskliwe kombinezony, które zastąpiły tradycyjny strój składający się z elastycznych spodni i nylonowych bluz. Większość ekip narodowych odnosiła się do tych nowości sceptycznie, chociaż podczas zawodów w zjeździe kilometrowym, często we Francji i Włoszech przeprowadzanych, można było stwierdzić z łatwością, że każdy szczegół gra rolę w uzyskiwanych szybkościach. W latach 1963 i 1964 drugi rzut ekip narodowych innych krajów pokonywał z łatwością narodową kadrę Francji. do Léo Lacroix należy pomysł sprawdzenia zachowania różnych rodzajów materiałów w tunelu aerodynamicznym, tam też prowadzi się badania nad opracowaniem najkorzystniejszych z punktu widzenia stawianego oporu pozycji narciarza. Wypróbowano w trakcie zawodów organizowanych w Alpe d’Huez przez Uniwersytecki Klub z Grenoble narty o dziobach krótkich, perforowanych, bądź na różne sposoby modelowanych. Zmodyfikowano tradycyjnie nadawaną kijkom narciarskim formę tak, by jak najlepiej odpowiadały układowi ciała w pozycji bolid. Być może nastąpi powrót do skromniejszych postaci kijków, lecz jeśli w dalszym ciągu budować się będzie coraz szybsze trasy zjazdowe i jeśli pozycja bolid znajdzie na nich poważniejsze zastosowanie, kijki „niezgraby” zrobią karierę (kształtu tego rodzaju kijków można domyślić się na dwóch kolejnych zdjęciach).
