Na stokach średnio nachylonych i gładkich. Zastąpmy krawędziowanie nart przez wężowe zapoczątkowanie skrętu. Jeśli dobrze pojęliśmy ideę ruchu wężowego wykonywanego na stoku muldziastym, z łatwością wyeliminujemy hamujący efekt krawędziowania nart. Wykonajmy kilka połączonych krótkich skrętów (o promieniu 2 do 3 m) starając się, by były dosyć głębokie i oddzielone od siebie wyraźnym krawędziowaniem nart, po czym spróbujmy zapoczątkować skręt przy zastosowaniu techniki wężowej. Zacznijmy krawędziowanie nart tak, jak to wykonywaliśmy dotychczas, lecz przyjmując nieco wyższą pozycję. Teraz przez minimalne cofnięcie pozycji (uzyskane przez lekkie ugięcie nóg) obciążmy nieco piętki nart zachowując od stokowe położenie tułowia, układ i wbicie kijka tak, jakbyśmy chcieli zaraz wykonać wyjście w górę. Jednak zamiast spodziewanego wyjścia, błyskawicznie rozluźnijmy mięśnie pleców. Natychmiastowym skutkiem takiego postępowania będzie przechylenie tułowia od stoku i ku dołowi; odczekawszy ułamek sekundy ugnijmy nogi. Tyły nart zostaną na bardzo krótką chwilę odciążone (ułamki sekundy), a to wystarczy dla zapoczątkowania skrętu bez utraty kontaktu narty-śnieg. Skręt będzie stopniowo zacieśniany. Teraz, również stopniowo, podwyższajmy pozycję zmniejszając jednocześnie obciążenie przodów nart, które w wyniku opisywanych oddziaływań zakreślą prawie idealną krzywą.