Zatrzymując się sposobem naturalnym, w momencie gdy skierowaliśmy narty w poprzek stoku ześlizgujemy się na długości jednego lub kilku metrów. To ślizganie się nart nazywamy ześlizgiem hamującym. Aby oswoić się z wykonywaniem go, spróbujmy podczas zatrzymywania się sposobem naturalnym, bez zatrzymania przejść do ześlizgiwania (jak najdłuższego). Spróbujmy z jazdy w skos stoku przejść przy pomocy zejścia w dół i ruchu skrętnego do ześlizgu hamującego. Rozpędzamy się nieco, jadąc w wysokiej pozycji w skos stoku po gładkim i twardym śniegu, następnie energicznie schodzimy w dół i wykonujemy niewielki skrętny ruch nóg, jednocześnie wypychając pięty na zewnątrz. Panujmy nad amplitudą skrętu nart pamiętając, że wystarczy minimalne ich przemieszczenie dla spowodowania ześlizgu. Starajmy się, utrzymując narty w ześlizgu, kontynuować jazdę w poprzednim kierunku. Obróciły się tylko nogi i narty, reszta ciała zachowuje nie zmienione położenie. Starajmy się nie usztywniać nóg w stawach skokowych
nie napinać kurczowo innych mięśni. Szczególnie ważne jest wyczucie pracy nogi od stokowej, odpowiedzialnej za zachowanie równowagi.