Złączenie ślizgów przez ściśnięcie nart kciukiem i dwoma palcami powinno się nam udać, a przy użyciu kciuka tylko jednego palca powinno być niemożliwe. Oczywiście ten sposób jest właściwy przy założeniu proporcjonalności wzrostu i siły narciarza. Absurdem byłoby sprawdzanie w podany sposób sprężystości nart przeznaczonych dla naszej małej córeczki! Oprócz tego trzeba zwrócić przy kupnie uwagę, by narty złączone w środkowej części przylegały jedna do drugiej wzdłuż całej długości ślizgów. Ślizgi nart nie mogą być wypukłe. Co prawda w niektórych typach, szczególnie zaś w nartach metalowych, mogą one być pomiędzy wiązaniem a piętką wklęsłe na kilka dziesiątych części milimetra. Jednak w większości nart plastykowych powinny być doskonale płaskie. Gdyby zdarzyło się, że kupiliśmy narty o ślizgach nierównych, musimy oddać je do zeszlifowania, co w sposób radykalny ułatwi wprowadzanie nart w skręt podczas jazdy. Łuk wytworzony przy wygięciu narty ślizgiem na zewnątrz wypukłości musi być regularny. W narcie uniwersalnej łuk ten powinien być prawie doskonały, w przypadku zaś nart zawodniczych w części środkowej narty łukowate wygięcie powinno być bardziej spłaszczone i wydłużać się w miarę oddalania od środka narty, malejąc w stronę zarówno dzioba jak piętki.