Być może, że mimo usiłowań wewnętrzna narta nie wejdzie w skręt, a pozostanie zakrawędziowana w poprzedniej pozycji i w efekcie narty będą miały tendencję do skrzyżowania się. Powodem tego nieprzyjemnego faktu może być zbyt szerokie zaoporowanie wykonane przed zapoczątkowaniem skrętu (kąt rozwarcia nart w oporze nie powinien przekraczać 10—15°), lub też natura obdarzyła nas zbyt mocnymi nogami i w tym przypadku musimy jednocześnie z wprowadzeniem nart w skręt bardzo zdecydowanie unieść nartę odstokową do góry, po czym oprzeć ją płasko o śnieg, a z pewnością wykonamy skręt poprawnie, zachowując prawie równoległe prowadzenie nart.
Nawet bardzo zdolni uczniowie powinni opanować wykonanie tego typu skrętu, ponieważ dzięki niemu są w stanie elastyczniej wprowadzić narty w skręt i łatwiej opanują obciążanie narty zewnętrznej, co radykalnie poprawi ich równowagę.