Dążenie do utrzymania optymalnego poziomu stymulacjijej obniżenia czy częściej podniesienia poprzez zachowania samo- stymulujące – może być realizowane poprzez szczególnie brutalne za­chowania agresywne i atakujące;   sydrom „nuda-depresja” – mechanizm podobny do poprzedniego w uwarunkowaniu aktów agresji poprzez wewnętrzne przeżycia pustki e- mocjonalnej i „martwoty”, traktowanymi u adolescentów jako ekwi­walenty stanów depresyjnych (Weiner i cytowani przez niego autorzy, 1977). Czyny aspołeczne i antyspołeczne stanowią ucieczkę od przykrych stanów emocjonalnych i próby wyjścia z depresji. Bójki, zachowania chuligańskie i niszczycielskie mogą przeplatać się (podobnie zresztą jak w mechanizmach agresji spontanicznej) z samouszkodzeniami oraz za­machami samobójczymi.