woman exercising indoors

AGRESJA WEWNĄTRZGATUNKOWA

Agresja wewnątrzgatunkowa staje się szkodliwa dla zachowa­nia gatunku, jeśli, zdaniem Lorenza, siłą napędową doboru staje się jedynie współzawodnictwo między członkami tego samego gatunku niezależnie od środowiska pozagatunkowego. Dotyczy to szczególnie człowieka, u którego w pewnym okresie (w starszej epoce kamiennej) wojna stała się czynnikiem decydującym o doborze (por. Lorenz 1972, s. 74; Wilson 1988, s. 152-153). Niebezpieczeństwo agresji wewnątrzgatunkowej, podlegającej wrodzo­nym mechanizmom napędowym tkwi, wg Lorenza, w jej spontaniczności. Cecha ta oznacza (podobnie jak w przypadku innych zachowań instynktow­nych), że przy dłuższym braku sytuacji bodźcowej uaktywniającej dane zachowanie, wartość progowa bodźców wyzwalających to zachowanie spada. Mówimy wtedy o zachowaniu apetytywnym, które polega na szukaniu takiej sytuacji wyzwalającej, w której spiętrzony instynkt mógłby się wyładować.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *