Opanowawszy wszystkie opisane powyżej niuanse techniczne oraz te, które opisane będą w artykułach następnych. Jeżdżąc na bramkach ustawionych na jak najbardziej zróżnicowanych stokach i powtarzając systematycznie i wielokrotnie takie przejazdy. Maksymalnie wykorzystując rady trenera „z prawdziwego zdarzenia”. Kariera zawodnicza powinna być przedłużeniem narciarstwa, nazwijmy je „szkolnego”, w rzeczywistości jest to jednak bardzo rzadki wypadek, bowiem bardzo dobry instruktor narciarstwa może być lichym trenerem. Aby stać się zawodnikiem o pełnych umiejętnościach, musimy: Na śniegach puszystych osiągnąć maksimum możliwego poślizgu, z zachowaniem płaskiego prowadzenia nart. Dla tego celu powinniśmy unikać krawędziowania nart, nie wychylając się do przodu tak, jak opisano to w punkcie dotyczącym jazdy na łagodnych stokach. Niewielkie, lecz sprężyste ugięcie nóg pomoże nam uniknąć zdecydowanego krawędziowania nart przy wyjściu ze skrętu. Układ w tym przypadku jest zaznaczony minimalnie, lecz pogłębiony w końcowej fazie prowadzenia skrętu. Umożliwi nam to wykonanie kolejnego skrętu bez nadmiernie obszernych ruchów tułowia i bioder. Zawodnicy międzynarodowej klasy opracowali w ostatnich latach technikę jazdy zapewniającą maksymalny poślizg nart zarówno na twardym, jak puszystym śniegu.