Świetnie gdy pierwszą próbę uwieńczył sukces lecz nasz śmig z pewnością nie jest doskonały, toteż podobnie jak ci, którym pierwsza próba się nie udała, poznajmy cztery główne elementy tego typu śmigu. Powodzenie śmigu zależy od pozycji, w której następuje za krawędziowanie nart i wbicie kijka. Jeżeli, zgodnie z radami w tej stronie zawartymi, opanowaliśmy umiejętność ześlizgu z prostopadłym zachowaniem tułowia względem kierunku przemieszczenia się, z pewnością nie będziemy mieli żadnych kłopotów z przyjęciem właściwej pozycji. Zważajmy tylko, by w momencie zatrzymania się ześlizgu wyraźnie obciążyć piętę nogi od stokowej i w tym celu obniżmy pozycję bioder i ugnijmy nieco mocniej stawy skokowe. Natomiast, jeżeli w ześlizgu mamy nawyk utrzymywania tułowia prostopadle do długiej osi nart, będziemy musieli pozbyć się go jak najszybciej. Nie ma innego wyjścia, bowiem nigdy jeszcze nie spotkaliśmy narciarza, nawet pomiędzy najlepszymi demonstratorami techniki rotacyjnej, wykonującego śmig hamujący na stromym stoku z zachowaniem prostopadłego do nart ułożenia tułowia. By poprawnie wykonać ześlizg poprzeczny, musimy spełnić jednocześnie trzy warunki: 1° obrócić się od stoku, 2° obciążyć piętkę narty od stokowej obniżyć linię bioder (nie uginając przy tym nadmiernie stawów skokowych), 3° wypchnąć biodra do stoku (jeżeli nie zrobimy tego świadomie, biodra ulegną zablokowaniu w pozycji pionowej i od stokowy skrętny ruch górnej części tułowia będzie tylko mizerną namiastką ruchu właściwego).