Paradoksalnie, uzyskanie zdrowego, trwałego poczucia niezależności, bycia sobą, osobą odrębną od matki i innych ludzi jest możliwe tylko w warunkach pełnego przeżycia okresu symbiozy – jedności z osobą matki, związku opartego na podstawach biologicznych. Jakość i wartości rozwojowe tego okresu ważą na losach naszego poczucia tożsamości przez całe życie. Późniejsze dojrzewanie dokonuje się poprzez wzajemne i nierozłączne, dynamiczne przeplatanie się i współwystępowanie przeżyć zależności i odrębności (Sokolik 1988). Negatywne rozwiązanie konfliktu zależności-niezależności od matki, z łatwością przenoszone na partnerów związków erotyczno-seksualnych, relacje przyjaźni czy uogólniane na dalsze relacje społeczne prowadzi nieuchronnie do zaburzeń poczucia tożsamości, ujawniającego się w głębokiej patologii łub i.w zachowaniach przestępczych.