Zachowanie się tych dzieci potraktowane zostało przez grupę jako naruszenie przyjętej, choćby tylko sytuacyjnie, normy i uznane za manifestację ignoro­wania czy odrzucenia zasady zaakceptowanej przez większość grupy. Inną kwestią jest to czy owa norma stanowi wykaz powszechnie akceptowanych standardów moralnych, czy też sama w sobie ma aspołeczny charakter. „Czarna owca” w rodzinie uważającej się i uznawanej w opinii sąsiadów za “porządnych ludzi” będzie syn podkradający ojcu pieniądze, a w środowisku kierującym się regułami podkultury przestępczej, osoba odmawiająca współ­działania w organizowaniu kradzieży. W grupie wyznaj ącej określone zasady ideologiczne i poglądy „czarną owcą”staje się osoba bądź ta część grupy (kilka osób), które krytycznie mówią o obowiązującej doktrynie i proponują wprowadzenie nowych interpretacji, co może być uznane za „herezję”, mó­wiąc kategoriami odleglejszej przeszłości lub „rewizjonizm”, mówiąc języ­kiem bliższych nam czasów).