Po piąte, traktowanie agresji i przemocy jako zjawiska społecznego oznacza przyjęcie tezy, iż pewne warunki socjalizacyjne i spo­łeczno- kulturowe szczególnie sprzyjająpojawianiu się tych form zachowania się w życiu społecznym dzieci i młodzieży.’Przemoc w rodzinie i agresja wobec dzieci (por. I Pospiszyl, 1995), a także formowanie się wzajemnie zwalczających się młodzieżowych gangów przestępczych nie dają się objaś­nić bez odwoływania się do społeczno-kulturowych tradycji i właściwości środowiska. Takie czynniki jak życie w środowisku przestępczym, doświad­czenia socjalizacyjne w ramach podkultury przestępczej czy związane z tzw. patologią środowiska wychowawczego (np. uzależnienie alkoholowe rodzi­ców) stanowią przesłanki niewątpliwie sprzyjające agresji i przemocy inter­personalnej.