Po piąte, traktowanie agresji i przemocy jako zjawiska społecznego oznacza przyjęcie tezy, iż pewne warunki socjalizacyjne i społeczno- kulturowe szczególnie sprzyjająpojawianiu się tych form zachowania się w życiu społecznym dzieci i młodzieży.’Przemoc w rodzinie i agresja wobec dzieci (por. I Pospiszyl, 1995), a także formowanie się wzajemnie zwalczających się młodzieżowych gangów przestępczych nie dają się objaśnić bez odwoływania się do społeczno-kulturowych tradycji i właściwości środowiska. Takie czynniki jak życie w środowisku przestępczym, doświadczenia socjalizacyjne w ramach podkultury przestępczej czy związane z tzw. patologią środowiska wychowawczego (np. uzależnienie alkoholowe rodziców) stanowią przesłanki niewątpliwie sprzyjające agresji i przemocy interpersonalnej.