Zwrócenie szczególnej uwagi na adaptacyjno-obronne funkcje agresji i rolę zaburzeń struktury „Ja” wydaje się istotne z punktu widzenia zjawiska nasilania się zachowań agresywnych wśród coraz to młodszych nastolatków. Istniejąuzasadnione podstawy, aby wiązać, przynajmniej w pewnym stopniu, to zjawisko, wymagające z pewnością szerszych badań naukowych, ze zwiększeniem się patologizacji społecznej i neurotyzacji społeczeństwa polskiego w dobie przemian ekonomiczo-społecznych doby postkomunizmu.Przedstawionakoncepcja wiążąca zachowania agresywne ze strukturą „Ja” i przeżywaniem własnej osoby w okresie dorastania oraz wyodrębnienie powyżej opisanych mechanizmów pozwala zerwać z rozważaniem zachowań agresywnych w tradycyjnym paradygmacie traktującym agresję jako rezultat modelowania agresji, społecznego przekazywania agresywnych wzorców, skutek przemocy w rodzinie, odrzucenia emocjonalnego oraz frustracji ekonomicznej i niskiego statusu materialno-społecznego rodziny.
